Hoofdpijn, duizeligheid, flikkeringen in de ogen - dit zijn de eerste tekenen die wijzen op mogelijke problemen met de cervicale wervelkolom. De symptomen van cervicale osteochondrose zijn zo dubbelzinnig dat de pathologie vaak wordt verward met andere ziekten. Daarom is het belangrijk om de belangrijkste tekenen van de ziekte te kennen en de methoden om met de complicaties ervan om te gaan.
De essentie van het pathologische fenomeen
Osteochondrose in de cervicale wervelkolom wordt uitgedrukt door degeneratieve-dystrofische verschijnselen die de cervicale tussenwervelschijven aantasten. Destructieve processen worden in de regel waargenomen in het bewegende deel van de nek.
De wervels in dit deel van de wervelkolom liggen dicht bij elkaar. Het nekframe is niet bijzonder mobiel, en dit verhoogt het risico op verplaatsing van de wervels en beknelde zenuwuiteinden.
Compressie van de wervelslagader veroorzaakt een cerebrovasculair accident. Deze factoren destabiliseren de bloedstroom in de wervelslagader en leiden tot spinale ischemie.
Een slechte bloedsomloop vermindert de gevoeligheid van de nekspieren en veroorzaakt zwakte. Pathologie fungeert als een factor die uitsteeksels en hernia's veroorzaakt, die ook de zenuwuiteinden treffen, waardoor ze opzwellen. De zenuwwortel bedekt het gehele halswervelkanaal en dit zorgt voor extra druk direct in het kanaal zelf. Dit verloop van de pathologie komt tot uiting in acute pijn en verergering van de ziekte.
Algemene kenmerken van de tekenen van de ziekte
Uit medisch onderzoek blijkt dat symptomen die verband houden met problemen in de cervicale wervelkolom mogelijk niet aan het begin van hun ontwikkeling optreden. Naarmate de ziekte zich ontwikkelt, kan de patiënt acute pijn ervaren bij het bewegen van hoofd en nek.
Vestibulaire aandoeningen
Een andere manifestatie van pathologie bij mannen en vrouwen kan misselijkheid zijn, die wordt veroorzaakt door een cerebrovasculair accident. Vaak begint braken, wat kan worden veroorzaakt door een verslechtering van de bloedstroom door de slagaders en een gebrek aan zuurstof in het binnenoor, waar het evenwichtspunt zich bevindt.
Een ander symptoom van de ziekte bij mannen en vrouwen kan een gebrek aan lucht zijn, dat optreedt wanneer de middenrifzenuw, die deel uitmaakt van de cervicale plexus, geïrriteerd is. Een persoon kan hypoxie ervaren, waardoor hij zich 's morgens zwak in zijn spieren voelt.
Symptomen van cervicale osteochondrose omvatten verschijnselen als geluid of oorsuizen, flikkeringen in de ogen. Het vestibulaire apparaat is uitsluitend gevuld met bloed uit de wervelslagader, dus tinnitus komt vaak voor. Naast deze sensaties begint de patiënt te lijden aan een afname van het algehele gehoorniveau. Gezamenlijk worden deze symptomen gedefinieerd als cochleair syndroom.
Aangezien de visuele analysator niet alleen door de wervelslagader wordt gevoed, maar ook door de halsslagader, is een visuele beperking zeldzaam. Atherosclerose van de slagaders van de hersenen of lage bloeddruk leidt tot tekenen van verminderd gezichtsvermogen. Met de ontwikkeling van cervicale osteochondrose zijn de volgende symptomen mogelijk:
- flikkering in de ogen;
- verandering van focus;
- verminderde gezichtsscherpte en wazig zicht.
Als de stroom van de hersencirculatie wordt verstoord, kunnen patiënten het bewustzijn verliezen.
Deze aandoening wordt veroorzaakt door spasmen van de wervelslagader, die optreedt als reactie op irritatie van de zenuwwortels en vervormde uitsteeksels van de wervels.
Om het normale welzijn van de patiënt te herstellen, is het noodzakelijk om het lichaam een horizontale positie te geven en de benen op te heffen. Deze maatregel verhoogt de stroom van veneus bloed naar de onderste ledematen en verbetert de toestand van de hersencirculatie in de wervelslagader.
Veranderingen in de bloeddruk veroorzaken problemen met de bloedsomloop in de medulla oblongata, waar het vasculaire plexusgebied zich bevindt.
Duizeligheid is een veel voorkomend symptoom van de ziekte, dat zich manifesteert als gevolg van een gebrek aan zuurstoftoevoer naar de halfcirkelvormige tubuli van het binnenoor, die verantwoordelijk zijn voor de evenwichtstoestand.
Classificatie van symptomen en stadia van pathologie
Alle belangrijke symptomen van pathologie van de cervicale wervelkolom kunnen worden onderverdeeld in groepen syndromen:
- Radiculair.
- Ischemische.
- Wervelslagader.
- Vegetatief-vasculair.
- Reflex.
Door de aard van het beloop en de ernst van de ziekte kunnen artsen drie ontwikkelingsstadia van de pathologie onderscheiden.
In de eerste fase scheurt de capsule van de cervicale tussenwervelschijf van de wervelkolom. In dit geval zijn de karakteristieke manifestaties van de pathologie hoofdpijn, pijn in de nek en schouders, beperkte mobiliteit in dit gebied en verminderde gevoeligheid van de huid van het kraaggebied. Een ander alarmerend symptoom is het flikkeren in de ogen. Pijn in dit stadium van de ziekte heeft het karakter van elektrische ontladingen.
Ook in dit stadium kan het Wright-syndroom ontstaan, wat zich manifesteert door gevoelloosheid en tintelingen in het pathologische gebied.
Het tweede syndroom dat zich met de ziekte ontwikkelt, is het cervicalgiesyndroom. Deze exacerbatie treedt op in gevallen waarin de ontsteking het spierweefsel aantast.
Anterior scalene syndroom omvat een groep symptomen die optreden wanneer de onderste wortels van de plexus brachialis en de arteria subclavia bekneld raken.
In de tweede fase treedt een verstoring van de verbindingen tussen de schijven op, die gepaard gaat met een afname van de afstand tussen de wervels en het uitdrogen van de vezelring.
In dit stadium verschijnt hevige pijn met een knelpunt, neemt de spierzwakte, het flikkeren in de ogen toe en neemt de helderheid van de peesreflexen af. Bovendien is er pijn die uitstraalt naar het schouderbladgebied. De patiënt lijdt aan hoofdpijn en slapeloosheid.
De tweede fase van de ziekte duurt enkele jaren. Periodieke exacerbatie van de pathologie veroorzaakt het vallende hoofdsyndroom en wazig zien.
In de derde fase vindt er een verandering in de structuur van weefsels en tussenwervelschijven plaats. In dit stadium is het wervellichaam volledig gescheurd, valt het corpus pulposus eruit en ontstaat er een hernia.
Symptomen van deze fase worden gekenmerkt door het volgende:
- scherpe pijn;
- verlamming van de schouderspieren;
- kromming van de wervelkolom;
- gebrek aan gevoeligheid in het nek- en schoudergebied.
In dit stadium van de ontwikkeling van de ziekte ontwikkelen zich complicaties zoals verlamming of parese als gevolg van een verminderde cerebrale circulatie.
Complicaties
De gevolgen van de ontwikkeling van nekpathologie kunnen in verschillende groepen worden verdeeld.
De eerste groep omvat complicaties van mechanische aard. Deze omvatten verplaatsing van tussenwervelschijven, de vorming van osteofyten, een afname van de wervelhoogte en de vorming van een hernia.
In de regel veroorzaken dergelijke complicaties een vergevorderd stadium van de ziekte en een exacerbatie die niet op tijd wordt behandeld.
De tweede groep gevolgen zijn complicaties die de toestand van bloedvaten beïnvloeden. Een verminderde cerebrale circulatie als gevolg van schending van de wervelslagader leidt tot de ontwikkeling van verlamming van de gehele wervelkolom, het optreden van duizeligheid en flikkering in de ogen.
De derde groep bestaat uit complicaties van neurologische aard, waarvan de belangrijkste kunnen worden geïdentificeerd:
- diencephalisch syndroom, dat zich ontwikkelt tegen de achtergrond van disfunctie van de hypothalamus. In dit geval is de patiënt vatbaar voor neurotische aandoeningen, komt zijn hoofdpijn vaker voor en voelt zijn lichaam zwak aan;
- drop-syndroom. In een dergelijke situatie kan de patiënt plotseling flauwvallen. Bewustzijnsverlies wordt voorafgegaan door hoofdpijn en oorsuizen;
- larynx syndroom. Met deze complicaties neemt de sonoriteit van de stem af;
- wazig zicht. Deze complicatie treedt op als gevolg van vernauwing van de hersencirculatie in de cervicale wervelkolom als gevolg van compressie van de wervelslagader. De patiënt ervaart flikkeringen in de ogen en pijn in de nek.
We beginnen de ziekte te bestrijden
Exacerbatie van cervicale osteochondrose gaat gepaard met hevige pijn, dus eerste hulp bestaat uit pijnverlichting. U kunt pijnstillers nemen en zalven met ontstekingsremmende componenten op het getroffen gebied aanbrengen.
De arts kan ook ontspannende medicijnen in het pijngebied injecteren. Dergelijke hulp is nodig om de spieren te ontspannen en spanning te verlichten. Zwakte verschijnt in het lichaam, maar spasmen en pijn verdwijnen.
Verergering van de ziekte kan worden geëlimineerd met blokkades, die acute pijn verminderen en de intensiteit ervan verminderen.
In een intramurale setting bepaalt de arts welke behandelmethoden voor een bepaalde situatie moeten worden gebruikt. Medicamenteuze behandeling om de symptomen van osteochondrose van de cervicale wervelkolom te elimineren, omvat het gebruik van ontstekingsremmende niet-steroïde geneesmiddelen en spierverslappers. Om de belasting van het nekgebied te verminderen, raden artsen aan een Shants-halsband te dragen.
Nektractie kan in het ziekenhuis worden uitgevoerd. Als resultaat van deze procedure neemt de afstand tussen de wervels toe en neemt de mate van compressie van de wervelslagader af.
Gymnastiek als behandelmethode
Gezien het feit dat dystrofische veranderingen optreden tegen de achtergrond van vernietiging, is het noodzakelijk om aandacht te besteden aan lichaamsbeweging. Om de symptomen van de ziekte te elimineren, kunt u sporten. Oefentherapie, yoga en pilates hebben een positief effect op het probleem van de wervelkolom. Je kunt pas sporten nadat de pijn is geëlimineerd. Als er een exacerbatie optreedt, is het beter om niet te sporten.
Sporten moet plaatsvinden onder toezicht van specialisten, omdat het gebied van de cervicale wervelkolom gevoelig is en elke schade levensbedreigend is. Lichamelijke activiteit elimineert spierzwakte, vermindert de stijfheid bij bewegingen van de wervelkolom en elimineert stoornissen in de bloedsomloop. U kunt ook thuis fysiotherapie doen, nadat u eerst de aanbevelingen van een specialist heeft ontvangen.
De ziekte moet in de beginfase worden bestreden om een verergering van de manifestaties ervan te voorkomen. De symptomen die verschijnen duiden op de noodzaak van behandeling, omdat elke verandering tot ernstige gevolgen kan leiden.